ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

π. Σαράντης Σαράντος: Η θεραπευτική των ιερών κανόνων


Θά μπορούσαμε νά τονίσουμε ρχικά, τι πρώτη παθογένεια το νθρώπινου γένους δημιουρ­γεται πό τήν παρακοή τν πρωτοπλάστων στό θέλημα το Θεο. Τό παναμάρτημά τους ταν περηφάνεια. Σκοτίζεται νος, α­τονομονται ο προπάτορές μας καί λλοτριώνεται λόκληρη προσωπικότητά τους.

Τό σύνολο τν ερν Κανόνων πού περιέχει τό ερό Πηδά­λιο τς κκλησίας, μς βλέπουν δυνάμει θεωμένους καί ν Χριστ ναγεννημένους νθρώπους. Μς βλέπουν ρχετυπικά. Βλέπουν τίς ριστες θεανθρώπινες προδιαγραφές, τήν λευθερία, τό νοερό καί τό ατεξούσιο πού μς χάρισε διος Δημιουργός μας καί ποβλέπει καί μς βοηθ πό δυνάμει δημιουργημένους νά γίνουμε καί χάριτι θεωμένοι.

Τό ερό Πηδάλιο δέν θελοτυφλο ς πρός τήν κατάσταση το μεταπτωτικο νθρώπου. πεισδύει καί πεισέρχεται σ’ λες τίς πλευρές το μεταπτωτικο νθρώπου, γιά νά τόν βοηθήσει

Ο πώνυμοι γιοι Πατέρες γνωρίζουν παρξιακά καί τομικά τό δρμα το νθρώπου τς μαρτίας, το νθρώπου πού μέσα στή σάρκα του εναι κολλημένη μαρτία. Θρηνε καί δύ­ρεται γιά τήν ρρώστια πού τόν μαστίζει καί τόν καταταλαιπωρε. κκλησία μας χει τά φάρμακα, τούς ερούς Κανόνες, πού δρον θεραπευτικά στό κάθε καλοπροαίρετο πρόσωπο πού νδιαφέρεται ελικρινς γιά τή σωτηρία του.
κκλησία μας πιστεύει στή μοναδικότητα κάστου νθρωπίνου προσώπου, τό ποο ρχεται στόν πίγειο κόσμο μέ τήν προσωπική βουλή το Θεο, το Πατρός καί το Υο καί το γίου Πνεύματος καί φυσικά μέ τή συνεργία τν γεννητόρων γονέων. Δέν γκαταλείπεται στούς μηχανισμούς τς τύχης οτε πει­θαναγκάζεται νά εναι γκλειστος στόν παράδεισο τς τρυφς - λικς καί πνευματικς – πού κατασκεύασε διος Τριαδικός Θεός γιά χρήση καί πόλαυση το νθρώπου καί γιά περαιτέρω δημιουργία.

Τόσο μέσα στόν Παράδεισο τς πλήρους χαρς καί πνευ­μα­τι­κς γαλλιάσεως λειτουργοσε ντολή το Θεο δημιουργικά, σο καί μέσα στόν καινούργιο Παράδεισο τς Μις γίας, Κα­θολικς καί ποστολικς κκλησίας λειτουργε χαρισματικά βουλή το ν Τριάδι Θεο μέ τή βοήθεια τν ερν Κανόνων, το ερο Πηδαλίου το γίου Νικοδήμου το γιορείτου.

Φροντίζει λοιπόν καλός Θεός ς φιλόστοργος πατέρας μέσ τν ερν Κανόνων το ερο Πηδαλίου το γίου Νικοδήμου νά μς διδάξει πό τά πιό σπουδαα καί σημαντικά μέχρι καί τίς λεπτομέρειες γιά τήν ν Χριστ λοκλήρωση τς προσωπικότητός μας στήν παροσα ζωή, σο καί στήν αώνια σωτηρία καί κατα­ξίω­σή μας στή μέλλουσα.

ν γιά τήν παγγελματική μας ποκατάσταση δαπανμε πό τά ξι μας χρόνια μέχρι τά εκοσι πέντε καί περισσότερα, ν γιά τά θέματα τς σωματικς μας γείας, ο θεράποντες τς γείας τς σαρκός – μέ τή βιβλική σημασία το ρου - φιερώνουν περισ­σό­τε­ρα π’ λους μας χρόνια σπουδν, πόσα περισσότερα θά πρέπει νά φιερώνουμε λοι μας γιά τήν αώνια σωτηρία μας. Διά βίου μαθη­τές το Χριστο μς θεωρε γιωτάτη κκλησία μας καί μς προ­σφέρει φθονοπάροχα τό θεανθρώπινο χαρισματικό της λόγο καί μέσα πό τίς γιες Γραφές Π.Δ. καί Κ.Δ. καί μέσα πό τά για Πατερικά κείμενα καί μέσα πό τίς λάνθαστες μπειρίες καί τή θεοπνευστία τν πορισμάτων τν Οκουμενικν Συνόδων καί τν γίων Κανόνων τους.

Γιά λόγους καθαρά μεθοδικούς καί πιστημονικούς, καθηγητής τς Κοινωνικς Θεολογίας το Κανονικο Δικαίου κ. Π. Χριστινάκης, δέχεται τό διαχωρισμό τς ψυχς, πως καί ο ρχαοι λληνες πρόνογοί μας (Πλάτωνας) καί πό ατούς καί γιος Γρηγόριος Νύσσης δελφός το Μ. Βασιλείου, σέ τρία μέρη: τό Λο­γιστικό λογι­κό, τό πιθυμητικό καί τό θυμοειδές.

ταν κόμη δέν χουν διαποτισθε μέ τήν κτιστη Χάρη τά τρία μέρη τς ψυχς πάσχουν πό μιά φοβερή παθογένεια καί κδη­λώνονται μέ τά παρακάτω πάθη, μαρτήματα, ρρωστήματα καί γκλήματα σύμφωνα μέ τήν πατερική ρολογία το Μ. Βασιλείου, το γίου Γρηγορίου Νύσσης καί λλων Πατέρων. Στό λογιστικό χωρίς τή Θεία Χάρη μφανίζονται κακία, πλάνη, σέβεια πρός τό Θεό καί δυναμία το λογιστικο νά ξεχωρίζει τό φς πό τό σκοτάδι. Τά μαρτήματα το πιθυμητικο εναι κενοδοξία, φι­λοχρηματία, φιλοδοξία, φιληδονία, φιλαυτία καί ροπή πρός τιδήποτε λλο κτός πό τήν γάπη το Χριστο καί τν γίων ρετν Του. Τά μαρτήματα το θυμοειδος εναι φθόνος, τό μσος, μνις (=ργή), ο λοιδορίες (=κοροϊδίες), συμπλοκές, φιλο­νεικίες, μνησικακίες.

ταν ποκτηθε Θεία Χάρη, κτιστη Χάρη το γίου Πνεύματος μέ τά ερά Μυστήρια, τίς προσευχές καί τίς γιες σκή­σεις, νηστεες , μετάνοιες καί τήν γάπη πρός τούς δελφούς, τότε καί τά τρία μέρη τς ψυχς ρεμον, φωτίζονται, γιάζονται καί λειτουργον σέ ριστη συνεργασία μέ τίς δωρεές το γίου Πνεύ­ματος καί τίς ντολές το Θεο.

διος καθηγητής κ. Π. Χριστινάκης σχυρίζεται τι παντες ο εροί Κανόνες τς ρθοδόξου κκλησίας μας χουν θεραπευτικό καί πομένως σωτηριολογικό χαρακτήρα. Ενόητο λοιπόν εναι τι δέν εναι φικτό στά πλαίσια μις εσηγήσεως νά ναπτυχθον λα τά θέματα τά πί μέρους τά περιεχόμενα στούς ερούς Κανόνες.

Γενικς διαχωρίζει κ. Χριστινάκης, καί ταπεινς συμφω­νομε μέ τόν κ. καθηγητή, τούς ερούς Κανόνες σέ δύο μεγάλες κατηγορίες:

· Σ’ ατούς πού ναφέρονται σέ λόκληρο τό θεο καί νθρώπινο, τό θεανθρώπινο Καθίδρυμα τς κκλησίας μας καί 

· Σ’ ατούς πού πευθύνονται σέ κάθε μέλος τς κ­κλησίας προσωπικά.

Εναι παραίτητο τό πρτο μέρος, δηλαδή τό θεσμικό πλαί­σιο, μέσα στό ποο ριοθετεται, ς Σμα Χριστο, κκλησία μέ τούς πισκόπους της, τούς πρεσβυτέρους, τούς διακόνους, τούς λοιπούς κληρικούς, τούς μοναχούς, τούς λαϊκούς, τούς πιστούς, τούς κατηχουμένους καί τούς τεροδόξους λλοθρήσκους καί τίς μετ’ ατν σχέσεις. ρίζονται ο προϋποθέσεις το πισκοπικο καί ερατικο ξιώματος, ο ποχρεώσεις καί τά καθήκοντα λων πρός τήν κκλησία, καθώς καί ο φειλόμενες τιμές πρός ατούς κ μέ­ρους λης τς κκλησίας. Στόχος τν γίων ποστόλων καί τν γίων Πατέρων τν ερν Οκουμενικν Συνόδων διά τν ερν Κανόνων εναι ν Χριστ θέωση λου το Σώματος τς κκλη­σίας διάσωσή του πό τό ψεδος καί τήν πλάνη τν κατά και­ρούς λοιμωδν σθενειν, τν βλασφήμων αρέσεων καί ργώδης ν Χριστ ποιμαντική δραστηριότητα γιά τήν πιστροφή τν πε­πλανημένων δελφν στήν πνευματική μάνδρα πνευματική κιβω­τό, μέσα καί μόνο στήν ποία σζόμαστε γωνιζόμενοι καί μετέ­χο­ντες τν γίων Μυστηρίων της καί τν κτίστων δωρεν της. Ο βαρες λύκοι, ο αρετικοί πισημαίνονται, κατονομάζονται, καλο­νται στίς ερές Συνόδους γιά νά διαφωτισθον πληρέστερα στό Φς τς ληθος ρθοδόξου πίστεως καί βιοτς καί πιστρέφουν παραμένουν ποκεκομμένοι πό τήν κκλησία προτιμώντας τήν ατονομία τς πλάνης τους.

σον φορ στήν προσωπική διδαχή καί πνευματική καλλιέργεια τς κκλησίας μας πρός να καστο ξ μν πρέπει νά δηλώσουμε περίφραστα, τι λοι μας κληρικοί καί λαϊκοί θεωρού­μαστε διά βίου μαθητές το Χριστο χρησιμοποιοντες πάντοτε τά σωτήρια φάρμακα τς κκλησίας μας.

Σύμφωνα μέ τούς γίους Πατέρες πού προαναφέραμε, Μ. Βασίλειο καί γιο Γρηγόριο Νύσσης, συμφωνούντων καί λων τν γίων Πατέρων λων τν Οκουμενικν Συνόδων, μετά τό Βάπτι­σμά μας, τό Χρσμα καί τή Θεία Εχαριστία μέ τήν πνευματική νη­πτική ργασία καί σκησή μας θά πρέπει νά ποκτήσουμε τίς γιες ρετές το Χριστο:

Τό λογιστικό λογικό μας μέ τήν μελέτη τν γίων Γραφν νά ποκτήσει «τήν εσεβ περί τό θεον πόληψιν» καί «τήν το καλο καί το κακο διακριτική πιστήμη» καί «τήν κρισίαν περί τό καλόν», δηλαδή νά ξεχωρίζει κανείς μέσως τό καλό.
Τό πιθυμητικό μέρος τς ψυχς μας νά ποκτήσει «τήν νά­ρετον κίνησιν πρός τό ντως πιθυμητόν καί ληθς καλόν νά­γεσθαι πρός Θεόν τόν πόθον». Φθάνει κάποια στιγμή τό πιθυμη­τικόν μέρος της «ες τό πεπεσθαι μηδέν ρεκτόν εναι τ αυτο φύσει λλο πλήν τς ρετς».

Τό θυμοειδές τς ψυχς ξυγιαινόμενο φθάνει στό κατόρθωμα νά ασθάνεται πέχθεια πρός τό κακό καί πόλεμο πρός τά πάθη. παγιούμενη νδρεία τς ψυχς το πιστο δέν «φοβεται τά τος πολλος φοβερά νομιζόμενα» λλά νθίσταται στήν μαρτία μέχρις αματος, καταφρονώντας κόμη καί τή θανατική πειλή, πως στίς περιπτώσεις τν γίων μαρτύρων.

πό τήν Πρώτη Οκουμενική Σύνοδο μέχρι καί τήν Πέμπτη ο εροί Κανόνες ναφέρονται στό Σμα τς κκλησίας γενικά. κτη Οκουμενική περιλαμβάνει κανόνες πού βοηθον τούς κλη­ρι­κούς καί τούς πιστούς νά ννοήσουν καί προσωπικά τή θέση τους μέ­σα στό Σμα τς κκλησίας καί φαρμόζοντάς τους νά θερα­πευ­θον πό τίς πτώσεις προχωρώντας πό τά συμπτώματα στό βάθος τς ψυχς. Ο πράξεις μας, ο κφράσεις, ο νέργειές μας πο­τε­λον να μέρος μόνο τς ψυχικς μας γείας σθενείας. Τό βάθος τς ψυχς μέ λη τή λειτουργία της εναι θέατο. Μοιάζει μέ να παγόβουνο πού γκος του εναι κρυμμένος μέσα στό νερό, ν μόνο κορυφή του διακρίνεται. Γιαυτό χει μεγίστη σημασία γιά τήν πνευματική μας καί ψυχολογική μας, γιατί χι καί τή σωματική μας γεία, τό Μυστήριο τς ερς ξομολογήσεως.

Γιά νά πραγματοποιηθε ατό τό μυστήριο εναι παραίτητη σεμνή παρουσία το πνευματικο Πατρός, ντεταλμένου πό τόν πίσκοπο, πού εναι ρατή εκόνα το Χριστο πί γς. κρως παραίτητη εναι καί γνώση τν ερν Κανόνων τς κκλησίας μας πό τόν πνευματικό πατέρα, γιά νά μπορέσει νά ξιολογήσει τήν πνευματική κατάσταση το πνευματικο τέκνου κάτω πό τήν κρη το παγόβουνου καί μέ τή διάκριση το Θεο πού το χαρί­ζεται ν Μυστηρί, νά βοηθήσει νά μορφωθε Χριστός μέσα στήν ψυχή το ξομολογουμένου.

φομοιωμένη γνώση τν ερν Κανόνων θά βοηθήσει τόν πνευματικό νά εναι κριβής, παιτητικός καί αστηρός καί τα­τό­χρονα πιεικής καί συγκαταβατικός, γιά νά κατορθώνει τό τέκνο καί νά πιβιώνει στήν καθημερινότητα, λλά καί κατά τό δυνατόν – το Κυρίου συνεργοντος – νά χει τό πολίτευμά του καί ν ορανος, νά τοιμάζεται, δηλαδή, γιά τήν αώνιο ζωή τήν ποία φυσικά πιστεύουμε καί «ναγωνίως» ναμένουμε.

δική μας, τν ρθοδόξων πνευματική λευθερία εναι σύλληπτη, φο πνευματικός πού κρατάει τό ερό Πηδάλιο καί μέ τά δύο του χέρια, μπορε μέ τίς εχές τν γίων νά κάνει ποιαδήποτε οκονομία, ν ντιθέσει πρός τό Κανονικό Δίκαιο τν παπικν, πού μέσα σ’ ατό εναι γραμμένοι λοι ο «εροί Κανόνες τους», λλά πίσης εναι καθορισμένη καί «οκονομία» πού θά φαρμόσει παπικός πνευματικός. Ο δικοί μας εροί Κανόνες εναι αστηροί, φο προοριζόμαστε γιά τήν ν Χριστ θέωση, λλά καί κρως διακριτικοί, φο κριβς πευθύνονται σέ τέκνα Θεο μέ πολύ φιλότιμο.

Κληρικοί λων τν βαθμν καί λαϊκοί ξίζει νά προσεγ­γί­σουμε καί νά ναγνώσουμε τό ερό Πηδάλιο το γίου Νικοδήμου, χι γιά νά φαρμόσουμε μηχανικά καί τυπικά τό περιεχόμενό του, λλά γιά νά διαποτισθομε λόκληροι μέ τά ζωηφόρα νάματά του.
Δυστυχς πάρχει διάσπαρτη μία τεκμηρίωτη προκατάληψη κατά το Πηδαλίου, ποία προέρχεται πό τήν παχυλή γνοιά του. ξ λλου γίνεται λο καί πιό γνωστό σήμερα, τι τό μιγές ρθόδοξο πνεμα το ερο Πηδαλίου νοχλε καί κνευρίζει τούς ποτισμένους μέ τά ποταπά οκουμενιστικά «πιχειρήματα» καί τόν σαφ, χρωμο, οσμο, όριστο προτεσταντικό ρθολογισμό το Παγκοσμίου Συμβουλίου κκλησιν ( Π.Σ.Ε. ). 

Βιβλίο σπάνιας πνευματικς, πρωτότυπης καί πιστημονικς ργασίας. Παραθέτει πρτα τό κείμενο κάστου ερο Κανόνος στά ρχαα λληνικά, στή συνέχεια τήν ρμηνεία του, προσιτή καί στούς πλοϊκούς ναγνστες, πειτα τή συμφωνία το Κανόνος πρός τούς λοιπούς καί τέλος τά πάνσοφα προσωπικά του πολύ ξιόλογα σχόλια.

ξιοθαύμαστη εναι εχέρεια το λόγου, καί το καθα­ρεύοντος καί το δημοτικο καθομιλουμένου πού διαθέτει γιος Νικόδημος. Θεωρε ναγκαία τήν ρμηνεία, γιά νά φέρει κοντά στούς γραμμάτους καί τό γράμμα καί τό πνεμα τν ερν Κανόνων, ο ποοι ποτελον προέκταση τν γίων Γραφν, Παλαις καί Καινς Διαθήκης λλά καί λοκλήρου της ερς Παραδόσεως.

διοφυία μως το γίου Πατρός Νικοδήμου φαίνεται στό τρίτο μέρος τς χριστοεπιστημονικς μεθοδολογίας του, στή «συμ­φωνία τν ερν Κανόνων». δ φαίνεται βαθύτητα τς γνώ­σεως τν ερν Κανόνων καί σωτερική τους κατανόηση. Προ­σπάθησε καί πέτυχε νά δείξει ποιά εναι νοηματική καί ργανική θέση καθενός πό τούς ερούς Κανόνες στό λο σύστημα τν πολοίπων ερν κειμένων. Μόνο νας γιος σάν τόν γιο Νικό­δημο θά μποροσε νά σκεφθε τσι πως σκέφθηκε. Κάθε ερό κείμε­νο δέν ξετάζεται κεχωρισμένα καί ποσπασματικά, λλά σέ σχέση μέ τό λο. Μόνον ο αρετικοί δέν μπορον δέν θέλουν νά χρησι­μοποιήσουν ατο το εδους τή μεθοδολογία, τς συμφωνίας. ν χρησιμοποιοσαν τή μέθοδο τς συμφωνίας, θά παυαν νά εναι αρετικοί, γιατί τό «λο» καί χι τό «πί μέρους» θά τούς διαφώ­τι­ζε θεανθρώπινα καί θά τούς πεμάκρυνε πό τή σκοτόμαινα τς πλάνης. 

Λεπτομερέστερα πρέπει νά τονίσουμε, τι δίπλα σέ κάθε ε­ρό Κανόνα γράφει γιος Νικόδημος τούς λλους ερούς κανόνες πού συμφωνον μέ τόν παρόντα. χουμε δηλαδή μπροστά μας σέ κάθε κανόνα μία ερά Σύνοδο ερν Κανόνων μή συγκρουομένων μεταξύ τους, λλά λληλοσυμφωνούντων καί λληλοσυμπλη­ρου­μένων. 

κόμη πιό ξιόλογα εναι τά σχόλια ποσημειώσεις στό κάτω μέρος κάθε σελίδας το Πηδαλίου.

πό τίς εστοχες παρατηρήσεις το γίου Πατρός Νικο­δή­μου πάνω σέ κάθε να ερό Κανόνα φαίνεται καθαρά ρθόδοξη κκλησιολογία του , καθαρή Τριαδολογική θεολογία του καί ρθόδοξη φιλανθρωπία του. φιλοθεα καί φιλαδελφία εναι τό πόσταγμα πού προκύπτει πό τή μελέτη το ερο Πηδαλίου μέ τή σοφωτάτη χριστοκαθοδήγηση το ερο Πατρός. 

Κινητή βιβλιοθήκη συλλήπτων διαστάσεων ποδεικνύεται γιος Νικόδημος, φο, πως φαίνεται, πό μνήμης παραθέτει χωρία ρχαιοελληνικά Πατερικά , γιά πληρέστερη κατανόηση τν ερν κειμένων τν ερν Κανόνων. Σοβαρότατος πιστη­μο­νικός θλος εναι λη ργασία το γίου Πατρός, ποος κόμα δέν χει κτιμηθε δεόντως πό τούς «συγχρόνους» θεολόγους μας. 

Κλείνοντας τήν παροσα πενιχρή εσήγηση ς κούσουμε τόν διο, τόν τιτάνα το πνεύματος καί τς Θείας Χάριτος, τόν γιο Νικόδημο, πού γκωμιάζει τούς σωτήριους ερούς Κανόνες, ζητώ­ντας πό τόν σιο διδάσκαλο τίς διάπυρες εχές του γιά τή θερα­πεία μας:

«… Καί να πί παραδείγματος δηλώσω τό πν· Καθώς παντουργική γία Τριάς τόν πρτον καί λικόν τοτον κόσμον δημιουργήσασα μέ διαφόρους φυσικούς Κανόνας τν στοιχείων ατόν συνηρμόσατο, ξ ν τάξις καί κ τς τάξεως συνοχή το παντός διασώζεται, καί γίνεται καθώς επεν ρφεύς, λη κτίσις μία μουσική συμφωνία κ διαφόρων Κανόνων, σπερ κ τινων πο­λυειδν καί πολυμμιγν φθόγγων νακρουομένη. Τοιουτοτρόπως ατή Τριάς, καί τόν δεύτερον τοτον καί νοητόν κόσμον τς Καθολικς κκλησίας κατασκευάσασα, μέ τούς ερούς τούτους καί θείους Κανόνας συνέδησεν ατόν καί συνέπηξεν. ξ ν τν Πατριαρχν ποτίκτεται εταξία, τν ρχιερέων ρμονία, τν ερέων κοσμιότης, τν διακόνων σεμνοπρέπεια, τν κληρικν σεβασμιότης, τν Μοναχν ερυθμία, τν Πνευματικν πατέρων πρός διόρθωσιν παιτουμένη γνσις, τν βασιλέων παρά πάντων φειλομένη τιμή, καί πάντων πλς τν χριστιανν, πρέπουσα χριστιανος διαγωγή καί κατάστασις, καί ακθολικς επεν, κ τν ερν τούτων Κανόνων, κάτω κκλησιαστική εραρχία γίνεται μίμημα καί κσφράγισμα τς ορανίου εραρχίας. Καί α δύω μο εραρχίαι ποκαθιστνται μία, ν μέλος, νακρουομένη ναρμόνιόν τε καί πάγχορδον. κβαλε τούς κανό­νας τν στοιχείων πό τήν λικήν κτίσιν, καί παρευθύς λύεται τάξις, καί λυομένης τς τάξεως, λον τό πν φανίζεται. κβαλε καί τούς ερούς τούτους Κανόνας πό τήν κκλησίαν, καί παρευθύς πεισέρχεται ταξία, καί κ τς ταξίας πασα ερά ατς διακόσμησις φανίζεται.

πιστράφου λοιπόν ακώβ, καί πιλαβο ατς. πιστράφητε Πατριάρχαι, ρχιερες, ερες, Κληρικοί Μοναχοί, καί ο λοιποί παντες πνευματικοί πατέρες καί ν Χριστ δελφοί καί πιλάβεσθε τς βίβλου ταύτης μέ τά δύω σας χέρια· «πορεύεσθε πρός τήν λάμψιν κατέναντι το φωτός ατς, να φωτισθτε φωτισμόν γνώσεως αώνιον».


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Στηρίξτε......

  • Η σαλάτα του Νεοέλληνα - Δεν θέλω να μπω στο γαϊτανάκι του πολέμου που (για ακόμα μια φορά σε αυτή τη χώρα) έχει ξεσπάσει σχετικά με την επικείμενη συμφωνία των Πρεσπών, μα δεν μπο...
    Πριν από 5 χρόνια